er gebeurt niets

Mijn zoon is een voetbaltalent, dat is duidelijk geworden omdat hij vrij makkelijk zijn tegenstanders uitspeelt, oog heeft voor het spel en inzicht toont door anderen te laten voetballen. Hij wordt ‘gevolgd’ door KNVB en is verscheidene keren uitgenodigd. En daar blijft het bij. De eerste keer vond ik dat jammer als vader. Zo trots als een pauw vertelde ik het aan jan en alleman. Het bleef bij drie trainingen gevolgd door een afwijzing. Dat ging een tweede en zelfs derde keer zo door. Hij voetbalt nog steeds met veel plezier, toont passie en blijft oog houden voor zijn medespelers, waardoor ook zij steeds beter gaan voetballen.

Verscheidene keren heb ik meegemaakt dat hij huilend, gefrustreerd over het veld loopt. Ik probeer hem te stimuleren door te zeggen: volgende keer beter en het lukt niet altijd. Toch is juist het niet lukken van acties, voetballen, het mislukken van combinaties, of zelf het uitblijven van winst niet het probleem. Het punt is dat mijn zoon een intens emotionele jongen is. Hij is snel geraakt en kan met volle overtuiging leven en iets aangaan. Wanneer hij voetbalt, dan gaat dit met ziel en zaligheid. Gepaard met trekken, duwen, leuren, hangen, tikken, combineren en scoren.

Hij vertelde mij dat hij veel verwensingen in het veld krijgt vooral van tegenstanders, soms van medespelers. Dat gaat van egoïst tot kankermongool, van huilebalk tot hoerenjong, van… En dat zijn dan allemaal jongens in de leeftijd van 11 t/m 13 jaar. Zoals gezegd is mijn zoon een emotionele jongen. Daarnaast neemt hij bijna alles wat gezegd wordt serieus en daar zit de uitdaging. Hij weet dat het maar woorden zijn, dat die woorden ontstaan vanuit frustratie, soms een reactie zijn op zijn gedrag (hijzelf scheldt nooit) en dat je er niet op moet reageren. Maar kan hij er wat aan doen. Het wordt tegen hem gezegd en niet zo zuinig ook, soms is het ook een onderdeel van het spel: uitdagen, kijken wat je tegenstander kan hebben. Hij doet het door het letterlijke spel. De meeste tegenstanders gelukkig ook, maar er zijn er die woorden gebruiken.

Is het hem kwalijk te nemen? Gelukkig niet. Ik ben erg blij met zijn antennes, dat het hem opvalt, dat hij niet doof is en dat hij reageert zoals je zou moeten reageren: verbouwereerd, verslagen. Nooit agressief, nooit zal hij terugschelden. Nooit zal hij revanche nemen. Nooit zal hij achteraf gaan wijzen, of alsnog aanpakken. Zij weten niet beter is zijn reactie. Is hij dan een mietje? Zeker niet. Hij voetbalt stevig, gaat hard een duel aan en hanteert het trekken en duwen als een echte prof., inclusief de ellebogen (zo nu en dan.) Het blijft fair. Hij is het type die, als het moet, met twee benen gestrekt een duel aangaat en naderhand het slachtoffer een sinas aanbiedt in de kantine, omdat hij het goed wil maken en uit wil leggen dat het moment een onderdeel is van de sport.

Vorig jaar werd ons een nieuw beleid van KNVB opgedrongen: zonder respect geen voetbal. We weten allemaal de reden. Natuurlijk bizar dat er eerst iets vreselijks moet gebeuren, voordat ook KNVB na gaat denken en iets onderneemt, maar daar blijft het dan weer wel bij. KNVB doet niets, zal nooit iets doen. Willen we echt veranderen, dan zal KNVB opgedoekt moeten worden, of er moet een belangenvereniging komen voor amateurvoetbal, los van KNVB. KNVB is alleen bezig met geld en het eigen gewin. Daardoor stimuleert het rücksichtslos gedrag en zal het eendimensionaal blijven opereren.

@jndkgrf  heeft een 99-woorden gewijd aan het voornemen van KNVB om met een boot mee te doen aan de homoparade in Amsterdam. In het kort kwam het er op neer dat het een hypocriete aanfluiting is, om op deze manier kenbaar te maken dat er in de voetbal ruimte is voor de homo. Gijp heeft zondag kenbaar gemaakt dat hij nog nooit (zelden) een homo is tegen gekomen en dat dit voor hem voldoende bewijs is dat voetbal geen sport voor homo’s is en er dus…laat maar. Er verandert niets.

In reactie op de 99-woorden van @jndkgr stuurde ik een tweet met de melding dat KNVB voetbal kapot maakt. @michaelvanpraag reageerde hierop door te zeggen, dat hij mij maar een eng mannetje vond. Onder het mom zonder respect geen voetbal, vroeg ik naar de onderbouwing van zijn these.

Ik wacht nog steeds.

Zolang op het veld ongestoord kan worden geroepen en gescholden en dat vanaf de kant ook het één en ander geroepen kan worden zonder repercussies, verandert er niets. Zolang ik als leider van mijn team beschimpt, bespuugd, uitgescholden wordt, zelfs bedreigd wordt te worden geslagen en niemand doet iets, zelfs scouts van KNVB die het zien gebeuren, verandert er niets. Zolang mijn spelers uitgejouwd worden, soms door volwassen mensen, uitgescholden, bewust geschopt worden (soms zelfs geslagen) en niemand doet iets, verandert er niets.

KNVB kent vier ‘zaken’ door mij en mijn vereniging aangekaart, er gebeurt niets. Zonder respect geen voetbal? Zonder KNVB voetbal!