Wanneer je je iets afvraagt, dan volgt meestal
een vraagteken, vraag je je het niet af, maar stel je het, dan blijft het
vraagteken achterwege.
Ik heb gister mijn bio aangepast op twitter: ‘weten
kippen dat kippen kippen heten.’ Ik heb er geen vraagteken achter geplaatst,
terwijl je het als een vraag zou kunnen lezen en de meeste het ook lezen als
vraag. Maar ik vraag het me niet af, ik bedoel het namelijk als metafoor. De metafoor is eigenlijk dat wij ons een ongeluk duiden en
benoemen, maar dat volstrekt onduidelijk wordt wat we nu bedoelen. Dat komt ten
dele omdat wij voor anderen vaak onduidelijk zijn in het overbrengen van onze
informatie. Een belangrijkste obstakel hierin is de toehoorder en dat zijn wij
zelf. Dat wat wij horen, lezen, of ervaren, koppelen wij graag aan onze eigen
belevingswereld. Omdat degene waarmee je praat vaak op een ander level zit,
komt de boodschap meer niet dan wel over. Soms hebben we een klein beetje
overreding nodig, soms een heleboel, soms komt de boodschap nooit aan, soms
verkeerd.
Communiceren is dicht langs elkaar heen praten
met alle blokkades die het goed interpreteren van de boodschap tegenhoudt,
weten vliegen dat vliegen vliegen is. Weet je of het eten wat je eet wel het
eten is dat je verwacht te eten. Is zout voor de één zoet en bitter voor de
ander zuur.
Weten
kippen dat kippen kippen heten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten