simpel

Ooit heb ik me verzet tegen religie. Religie was in mijn ogen de bron van het kwaad. De geschiedenis toont het aan en het antwoord is evident: religie als katalysator van alles wat met dood en verderf te maken heeft. En natuurlijk beweert de ‘gelovige’ het tegenovergestelde: De haat komt door onbegrip, wij proclameren geluk en liefde en die vind je alleen door je te vereenzelvigen met…. Ja, met wat?

            Religie was voor mij ook een breed begrip. Het maakte in mijn ogen niet uit wat je geloof was, Boeddhist, Christen, Moslim en Jood (en natuurlijk de 10 miljard afsplitsingen hiervan,)  één pot nat in mijn ogen. Allen beweren hetzelfde. Allen prediken liefde, het ware pad, het enige echte en vooral de verdraagzaamheid. De werkelijkheid is anders; er is geen verdraagzaamheid, er is geen liefde, er is geen ware pad. Er is leven en drijfveren.

            Ik had een blog, personaljesus.nl, waar ik godsbeleving onder de aandacht wilde brengen, gekoppeld aan muziek. Op een gegeven moment werd ik ‘gevonden’ door lieden die het vooral gemunt hadden op islam. Islam is een geloof wat in veel ogen  anders geïnterpreteerd moet worden. Ik bekijk het vanuit het politiek-religieuze punt, waarbij machts (mis, ge-) bruik, ingezet wordt als middel van expansie. De reageerders gebruikten vooral het Wilderiaanse oogpunt, waarbij het geloof als middel gebruikt wordt om een hele bevolkingsgroep aan de kant te zetten. Ik haak dan af. Het gaat mij niet om de gelovige, maar zijn geloof, het gaat mij niet om de mens, om de mensheid.    

            Sinds een aantal jaar ben ik actief op twitter, in het begin was ik zoekende naar de ‘rol’ die ik wou innemen, dagelijkse onzin, muziek, politiek, religie, opinie...? Uiteindelijk is het opinie geworden: ‘only music can save us.’ 140 karakters om weer te geven wat jij vindt: briljant idee. Muziek is de drijfveer, verder filter ik mijn mening. Die is soms confronterend, soms bemiddelend, soms flauw, soms irritant, soms botte bijl, altijd eerlijk. Toen Bruin I viel, begon ik actiever te worden. Het werd ook duidelijk dat ik in het midden zat van een gepolariseerde groep. Links - Rechts wordt er geroepen en ik heb meermalen te horen gekregen tot de Linkse kerk te behoren. Wel grappig dat ik in verband wordt gebracht met een kerk, maar dat terzijde.

In mijn timeline komen voor: links, rechts, christenen, moslims, vrijdenkers, anarchisten, dierenactivisten, communisten, bankiers, werkgevers, ex-werkgevers, grootgrondbezitters, zzp’ers, studenten, scholieren, bejaarden, etc. Het is een mooie dwarsdoorsnede van de samenleving. De groep ‘vrijdenkers,’ is bijzonder. Bij vrij denken, denk ik: vrije gedachte. Los van regels, los van de wereld om je heen en die accepteren zoals hij is. Het tegendeel blijkt waar, de vrijdenker vertaalt vrij, als vrij van opgelegde normen, de islam, vrij van MOE-lander, vrij van ‘anders’ denkenden, vrij van een wereld die hun vrijheid aan banden legt. Wat die vrijheid dan ook moge betekenen. Ga je in discussie met iemand vanuit deze groep, dan wordt de beperking inzichtelijk, wordt een godwin gehanteerd en eindigt het regelmatig in een block. So be it. Ik moest weer denken aan de comments op mijn blog.

Ik volg, op dit moment, 504 mensen. Ik zal ze geen vrienden noemen, een mens kan hooguit 150 contacten effectief onderhouden en irl heb ik niet eens zoveel vrienden. Dat betekent dat er 354 mensen teveel in mijn TL zitten. Kijk ik echter kwalitatief, dan kom ik niet verder dan een stuk of 20. Dat houdt dan weer in…. Die +/- 20 gaan mij ondertussen zo aan het hart dat ik ze als ‘echte’ vrienden ben gaan zien. Dat is eigenlijk best wel sneu, want ik ken ze alleen virtueel. Ik zal de meesten irl zelfs gewoon voorbij lopen, waarschijnlijk. Ze geven me input, ze beantwoorden vragen, ze zorgen voor dynamiek, maar bovenal inzicht. Een mens is uniek, maar toch zijn wij allen slaaf van de gewoonte. Deze 20 doorbreken voor mij de gewoonte.

Sinds een week ben ik een inzicht rijker, die mij weer met twee voeten op de grond heeft gezet. De opmerking kwam van @Anarchiel. De strekking was dat de mens mooi is, maar de mensheid naar de kloten. Ik werd weer teruggeworpen in de tijd en probeerde al mijn kennis en ervaring, opgedaan via boeken, kranten, blogs, twitter en irl, te koppelen aan zijn inzicht. De conclusie is dan simpel, niet de mens is het probleem maar de dogmatisch gedreven mens zorgt voor alle ellende.

Ooit heb ik me verzet tegen religie, ik noemde mezelf atheïst. Ik kwam er achter dat de atheïst hetzelfde is als een gelovige, dus noemde ik me goddeloos. Als goddeloze kwam ik tot de ontdekking dat ik af en toe de godvrezende in bescherming neem, dus noem ik mij dogmaloos.

@HKH